top of page

Een chihuahua met stamboom

Het is wat stil vanaf de berg, want ik ben druk. Tussen de schrijfweken door komen er voornamelijk Italiaanse gasten die een paar dagen naar het strand gaan en dat is veel werk.

Zo waren er dit weekend twee vriendinnen die overal foto’s van leken te maken. Van het hemelbed, van de gedekte ontbijttafel in de tuin, van de zelfgebakken perzikentaart. Een stel uit Rome blijft nog even. Zij hebben het weekend tafelend van osteria naar trattoria doorgebracht en doen daar steeds verslag van.

En verder verwachtte ik vrijdag een stel uit Florence met een paar kinderen, dus op de grootste kamer waren alle bedden opgemaakt.

Ik sta toevallig in de tuin als een hoop geronk mijn aandacht trekt en twee chique koplampen mij door het hek aankijken. Het hek gaat open en een Maserati maakt het tot halverwege de hobbel en raakt dan met de bodem de onderkant van het hek. Oh, jee. Ik ruik het probleem op afstand. Dadelijk stapt er een boze meneer of mevrouw uit die vindt dat mijn hek niet aardig is voor de dure auto. En dat is ook zo.

De bestuurder parkeert op straat en uit de auto stapt een heel rijtje. Een tiener met geblondeerd haar, een jongen met bolle wangen en een kleuter met mooie krullen. Een vrouw met een grote zonnebril die haar halve gezicht bedekt steekt haar ranke benen uit en komt in een lenige beweging uit de laaghangende bolide. Als laatste, als een punt achter een zin, springt er een chihuahua uit. Van de bestuurder merk ik als eerst de getatoeëerde biceps op, dan de strenge blik in een niet onaantrekkelijk gezicht. Slik. Ik zal moeten aanhoren wat de auto kost en dat hij dat ding meer liefheeft dan zijn bloedjes van kinderen, de verzekeringspapieren zullen op tafel komen of zijn advocaat wordt vast op speeddial gebeld. Maar er gebeurt niets. De man loopt met mij de oprit op en vraagt naar de geschiedenis van het huis. Ik zeg dat het al generatieslang het zomerhuis is van mijn moeders familie. Terwijl de kinderen de rolkoffers sjouwen en zijn vrouw de hond op de arm heeft, lopen wij voor het hele circus uit en als wij bij het huis en het uitzicht zijn aanbeland, breekt er een glimlach door. ‘Het is hier prachtig!’, zegt hij terwijl nergens meer iets van zijn strengheid te merken is. Ook van de kinderen krijg ik complimenten.


Die avond gaat vader die zich in een ruitjespak met hoog water en blote voeten in handgemaakte leren stappers heeft gestoken en moeder in een designjurk ui