Mijn moeder nam haar culinaire kennis mee toen we vanuit Italië naar Nederland verhuisden en zij gaf daar uiteindelijk ook kookles. Gewoon thuis, bij ons. Nou, ja, gewoon? Daarvoor hadden mijn ouders wel de keuken moeten verbouwen, want er kwamen wekelijks een man (of vrouw) of 12 en die moesten kunnen zitten, proeven en nabespreken. Dat deed zij jarenlang totdat mijn ouders terugverhuisden naar Italië. Ze hield erg van koken en we hadden ook vaak mensen te eten. Aan de grote

Hou toch eens op met verzinnen van slechte excuses! Schrijvers zijn absolute toppers in het bedenken van uitvluchten om niet te hoeven schrijven. ‘Niemand zit er op te wachten’, ‘ach, zo goed kan ik het helemaal niet’, ‘geen tijd’, ‘komt nog wel een keer’, ‘ik ben begonnen, maar ik kom niet verder’. Op ieder excuus is wel een tegenargument te bedenken, die net zo waar zijn als de argumenten voor. Het gaat er dus maar om waar je zelf voor kiest. Wél schrijven is een keuze. Je